nosić Jezusa

O Matko umiłowana, Ty, któraś nosiła Jezusa tak dobrze, naucz nas nosić Go wewnątrz nas... kiedy przyjęliśmy Go w Komunii, jest wewnątrz nas, jak był również wewnątrz Ciebie ze swoim ciałem; zawsze jest wewnątrz nas, jak był również wewnątrz Ciebie ze swoją boską istotą.
Naucz nas nosić Go z Twoją własną miłością, skupieniem, kontemplacją i nieustanną adoracją...
Naucz nas, o Matko, podróżować, jak Ty podróżowałaś, zapominając całkowicie o rzeczach zewnętrznych, ze spojrzeniem duszy utkwionym nieustannie tylko w Jezusie, którego niosłaś w swoim łonie, kontemplując Go, adorując, w nieustannym zachwycie, przechodząc między stworzeniami jakby we śnie, patrząc na to wszystko, co nic jest Jezusem, jakby we mgle, podczas gdy On jaśniał, iskrzył się i rzucał blaski w Twojej duszy jak słońce, opanowywał Twoje serce i oświecał ducha. Naucz nas podróżować na ziemi w czasie całej naszej pielgrzymki życiowej, tak jak Ty podróżowałaś i jak Ty spędzałaś wszystkie dni swojego życia, nic patrząc na rzeczy zewnętrzne. Niech one będą dla nas pogrążone w głębokich ciemnościach, a oczy nieustannie zwrócone na Jezusa, który oświeca naszą dusze, jak ogień: Et nox illuminatio mea in deliciis meis. O! tak, Boże mój, oby to wszystko, co nie jest Tobą, było dla nas jak ciemna noc; obyś Ty oświecił głębie naszych dusz swoim rozkosznym blaskiem (Ch. de Foucauld).

Pnp 2,8-14 lub So 3,14-18a; Ps 33,2-3.11-12.20-21; Łk 1,39-45

"...dlatego znoszę ten Kościół, dopóki lepszego nie zobaczę Kościół zaś zmuszony jest znosić także i mnie, dopóki sam lepszym się nie stanę."

"Święty Kościół grzesznych ludzi" ks. Jan Kracik
Petrus 2011, ISBN: 978-83-61533-51-1, 145x205, 332 s., oprawa miękka

Jesteś mój

W Księdze Izajasza (49, 15-16) Pan mówi: Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, ja nie zapomnę o tobie. Oto wyryłem cię na obu dłoniach...

pasterz

 "Dobry Pasterz zna owce, bo sam poznał smak pastwisk - ludzkiej doli, która z pewnością nie wydaje się tą wymarzoną. Nasz los jest wybitnie raniący, stąd Dobry Pasterz stał się Barankiem zranionym i zabitym naszą swojską, banalną śmiercią...

z "Abandon"

Pan Jezus znalazł drogę do mnie. To droga zupełnie przeciwna do pedagogiki Dróg Krzyżowych niektórych parafii i modlitewników. To droga bezradności i grzechu, ogarniętych Jego ramionami, ramionami krzyża. To droga spojrzenia na siebie Jego współczującymi oczyma.

Miłość, która przynagla do milczenia…

Czy kiedyś spijałeś słowa z jej ust? Czy byłaś wpatrzona w niego jak w obraz?  Czy upiłeś się samą miłością? Czy zdarzyło wam się kochać kogoś tak, że w obecności ukochanej osoby miłość przynaglała do milczenia, pełnego spokoju i radości? 

Kryteria dojrzałej religijności

"... wpierw samemu sobie, a potem też Czytelnikom, ku pamięci przedstawiam to, co do mnie przemawia rzeczowo i obiektywnie. Oto tytułowe kryteria: